سالم زیبا

بارداری شیمیایی که به بارداری بیوشیمیایی نیز معروف است، موجب از بین رفتن بارداری قبل از پنجمین هفته بارداری می‌ شود. دلیل این که به این بارداری، بارداری شیمیایی می گویند ایت است که سطح هورمون گنادوتروپین بدن (HCG) در ابتدا بالا رفته و موجب مثبت شدن نتیجه تست بارداری می شود اما قبل از این که پزشک بتواند ساک حاملگی را در سونوگرافی مشاهده کند دوباره کاهش می‌ یابد.

 

از نظر پزشکی، بارداری شیمیایی بیشتر شبیه چرخه ای است که در آن حاملگی هرگز رخ نداده است تا سقط جنین اتفاق بیفتد. اما از نظر احساسی، این می تواند یک داستان بسیار متفاوت باشد. مهم نیست بارداری کی از دست می رود در هر صورت ناراحت کننده است.

 

نکته ی مهم این است که بدانید بارداری شیمیایی تقصیر هیچ کس نیست. همان طور که بسیاری از سقط جنین ها ناشی از حوادث کروموزومی هستند و هیچ کاری برای جلوگیری از آن ها نمی توان انجام داد.

 

علائم بارداری شیمیایی

بارداری شیمیایی معمولا بدون علامت است و بسیاری از خانم ها بدون آن که بدانند باردار هستند سقط جنین می‌ کنند. اما معروف ترین علت بارداری شیمیایی نتیجه مثبت تست بارداری است که در نهایت منفی است. این تست را می توان در خانه یا مطب پزشک انجام داد.

 

برخی از علائم بارداری شیمیایی عبارتند از:

 

لکه بینی یک هفته قبل از شروع دوره قاعدگی

گرفتگی خفیف عضلات شکمی

خونریزی واژن که نزدیک به زمان شروع دوره قاعدگی اتفاق می افتد

تحقیقات نشان می دهد حدود 25 درصد بارداری‌ ها قبل از اینکه مادر متوجه علائم بارداری یا از دست رفتن قاعدگی شود، موجب سقط جنین می شود. هر چند علائمی که گفته شد ممکن است در بارداری سالم نیز دیده شود. نکته مهم درباره ی بارداری شیمیایی، این است که بارداری شیمیایی نیازی به مداخله پزشکی و درمان ندارد.

 

علل بارداری شیمیایی

در زمان لقاح، یک تخمک و یک اسپرم، کروموزوم ها را ترکیب می کنند تا یک زیتوت تشکیل دهند. رشد از طریق تقسیم سریع سلول ها اتفاق می افتد. در طی انجام این فرایند گاهی مواقع یک اشتباه رخ می دهد، کروموزوم های زیادی تولید می شوند و یا کروموزوم به قدر کافی تولید نمی شود. این اختلالات کروموزومی که به طور تصادفی اتفاق می افتد و می تواند برای هر کسی رخ دهد. ناهنجاری های کروموزومی علت اصلی سقط جنین در ماه های اول بارداری می باشد.

 

برخی دیگر از علل احتمالی بارداری شیمیایی عبارتند از:

 

بالا بودن سن مادر: باردار شدن و همچنین نگه داشتن جنین تا زمان زایمان برای زنان بالای 35 سال ممکن است بسیار دشوار باشد.

ناکافی بودن سطوح هورمون: بدن مادران باردار برای رشد جنین نیاز به سطوح بالاتری از هورمون های خاصی مانند هورمون پروژسترون دارد.

ناهنجاری های رحم: وجود فیبروم رحم یا غیر طبیعی بودن پوشش داخلی رحم می تواند مانع از ایجاد جنین در رحم زنان شود.

شاخص توده بدنی پایین (BMI): احتمال سقط جنین در زنان مبتلا به کم وزنی با توجه به شاخص توده بدنی، بیشتر است.